“The mission continues…”
Onder dit motto stappen Steef en Jer in een nieuw avontuur. Na vorig jaar Java, Indonesië onveilig gemaakt te hebben, is het dit keer de beurt aan de De Volksrepubliek China. Want waar is het beter Chinees halen dan in China zelf? Ik vraag me echter wel af of alle restaurants daar afhaalchinezen zijn. We zullen het snel weten!
Natuurlijk hoort er ook deze keer een blogje bij. We kunnen echter niet met zekerheid garanderen dat we over internet ter plaatse kunnen beschikken. Maar als het mogelijk is zullen we tijdens de reis onze verslagen hier aanvullen.
De bestemming heet deze keer Beijing, vroeger ook wel Peking genaamd. De reis zal o.a. gaan naar de Verboden Stad, de Chinese Muur, Het Zomerpaleis, het Plein van de Hemelse Vrede en de graven van Ming. Tussendoor hopen we een goed Chinees biertje te kunnen drinken en wie weet kunnen we wat aanpappen met de ‘locals’.
Berichten hebben ons bovendien bereikt over zeer dichte smog die zich van de binnenstad van Beijing meester gemaakt moet hebben. Uiteraard is het te hopen dat dit onze reis niet teveel zal verstoren. Ik heb overigens nog wel een idee om de smog in het vervolg te bestrijden. Elke Chinees moet gewoon heel hard blazen in dezelfde richting, dan moet het toch lukken de smog naar Japan de blazen.
Voor de volledigheid hier de exacte bestemming topografisch aangeduid:
Morgen vertrekt het vliegtuig voor wat een lange vlucht zal worden. Om 12:40 uur plaatselijke tijd arriveren we in Beijing! 🙂
Zaterdagavond laat vertrok ons vliegtuig van China Southern Airlines naar China. Steef en ik hadden meteen de sfeer goed te pakken, want het eerste gesprekje met de Chinese stewardess verliep ongeveer zo:
Ik: Can I have a coke please?
Zij: ???
Ik: Coke, cola, coca cola??
Zij:Puke!?
Uiteindelijk begreep ze gelukkig wel wat ik bedoelde, maar het ging niet van harte.
Onderweg vlogen we over de Gobi woestijn waar we vanuit het vliegtuig een prachtig uitzicht over hadden. Het was ons nu meteen duidelijk waarom Djenghis Khan zo zijn best deed om daar weg te komen en de rest van de wereld is gaan veroveren: er is werkelijk kilometers lang helemaal niets anders te zien dan kale rotsen.
Bij aankomst in China viel ons oog direct op de grote mooie groene letters in de aankomsthal: Starbucks Coffee! Die gelegenheid konden we ons niet laten ontglippen, dus voordat we aansloten bij de groep scoorden we snel even ons bakkie bucks.
Het hotel is prima, met grote ruime kamers. De bedden zijn alleen keihard. Ik weet niet waar ze hun matrassen maken, maar het had net zo goed een spijkerbed kunnen zijn. Verder alles super, er is zelfs internet!
Om de dag in stijl af te sluiten zijn we bij een restaurantje op de hoek wat gaan eten. Zo maakten we kennis met echt Chinees eten, wat heel anders smaakt dan hoe we het in Nederland gewend zijn. Het warenhuis op de hoek zijn we ook nog even binnen gegaan. Opvallend is dat alles zo onleesbaar is. Dat schrift daar valt werkelijk geen chocola van te maken.
Morgen gaan we met de eerste activiteiten beginnen, ik ben benieuwd… maar voor nu straks even lekker van wat nachtrust genieten, want we zijn helemaal kapot.
De terugreis is altijd het vervelendste gedeelte van een vakantie, maar het moet toch gebeuren en dan moet je er maar het beste van maken, was onze gedachte. Op de Beijing luchthaven kochten we daarom nog wat leuke tax-free goodies, waaronder een Glenfiddich whiskey 21 jaar oud en natuurlijk twee sloffen sigaretten (tientje per slof!). Verder wisten we ook nog een klein souvenirtje te scoren.
De terugvlucht duurde 10,5 uur, een uurtje langer dan de heenreis. Ook deze keer vlogen we weer over Siberië en Mongolië heen. Eenmaal terug in Nederland komt het besef dat de vakantie dan toch echt voorbij is. We hebben zoveel gedaan de afgelopen acht dagen, dat we zelf ook de weblog nog maar een keer na moeten lezen, want het ging zo snel! Zoveel gedaan in zo’n korte tijd, het is eigenlijk niet normaal.
We gingen in deze vakantie op verschillende manieren kapot: kapot van de drank, kapot van het klimmen (Chinese muur), kapot van het vroege opstaan, kapot van de vele excursies achter elkaar en kapot van de kou en van het eten ook nog. Zes keer kapot in acht dagen! Toch was dit een ideale reis om nooit te vergeten, misschien wel juist daardoor! Veel hoogtepunten en alles was zo indrukwekkend en mooi.
(Hotel bij vertrek)
Hiermee komt tevens een einde aan het schrijven van deze weblog, wat we natuurlijk met heel veel plezier gedaan hebben. Onze PC in het hotel was overigens Chinees, dus gemakkelijk was het schrijven niet echt! Er volgt nog een DVD met de filmbeelden die Steef heeft gemaakt tijdens de trip.
We hopen dat jullie genoten hebben (wij in ieder geval wel). MIHAO!
Jer & Steef
Beijing Time