“The mission continues…”
Onder dit motto stappen Steef en Jer in een nieuw avontuur. Na vorig jaar Java, Indonesië onveilig gemaakt te hebben, is het dit keer de beurt aan de De Volksrepubliek China. Want waar is het beter Chinees halen dan in China zelf? Ik vraag me echter wel af of alle restaurants daar afhaalchinezen zijn. We zullen het snel weten!
Natuurlijk hoort er ook deze keer een blogje bij. We kunnen echter niet met zekerheid garanderen dat we over internet ter plaatse kunnen beschikken. Maar als het mogelijk is zullen we tijdens de reis onze verslagen hier aanvullen.
De bestemming heet deze keer Beijing, vroeger ook wel Peking genaamd. De reis zal o.a. gaan naar de Verboden Stad, de Chinese Muur, Het Zomerpaleis, het Plein van de Hemelse Vrede en de graven van Ming. Tussendoor hopen we een goed Chinees biertje te kunnen drinken en wie weet kunnen we wat aanpappen met de ‘locals’.
Berichten hebben ons bovendien bereikt over zeer dichte smog die zich van de binnenstad van Beijing meester gemaakt moet hebben. Uiteraard is het te hopen dat dit onze reis niet teveel zal verstoren. Ik heb overigens nog wel een idee om de smog in het vervolg te bestrijden. Elke Chinees moet gewoon heel hard blazen in dezelfde richting, dan moet het toch lukken de smog naar Japan de blazen.
Voor de volledigheid hier de exacte bestemming topografisch aangeduid:
Morgen vertrekt het vliegtuig voor wat een lange vlucht zal worden. Om 12:40 uur plaatselijke tijd arriveren we in Beijing! 🙂
Het actuele weer in China, Beijing. Zo te zien ga ik toch maar een paar truien inpakken… 13 graden celsius is niet wat je noemt korte-broeken weer.
Het tijdsverschil met Nederland is overigens 7 uur. Het is in China zeven uur later dan hier. (aankomst 12:40 betekent dus 5:40 in NL).
Zaterdagavond laat vertrok ons vliegtuig van China Southern Airlines naar China. Steef en ik hadden meteen de sfeer goed te pakken, want het eerste gesprekje met de Chinese stewardess verliep ongeveer zo:
Ik: Can I have a coke please?
Zij: ???
Ik: Coke, cola, coca cola??
Zij:Puke!?
Uiteindelijk begreep ze gelukkig wel wat ik bedoelde, maar het ging niet van harte.
Onderweg vlogen we over de Gobi woestijn waar we vanuit het vliegtuig een prachtig uitzicht over hadden. Het was ons nu meteen duidelijk waarom Djenghis Khan zo zijn best deed om daar weg te komen en de rest van de wereld is gaan veroveren: er is werkelijk kilometers lang helemaal niets anders te zien dan kale rotsen.
Bij aankomst in China viel ons oog direct op de grote mooie groene letters in de aankomsthal: Starbucks Coffee! Die gelegenheid konden we ons niet laten ontglippen, dus voordat we aansloten bij de groep scoorden we snel even ons bakkie bucks.
Het hotel is prima, met grote ruime kamers. De bedden zijn alleen keihard. Ik weet niet waar ze hun matrassen maken, maar het had net zo goed een spijkerbed kunnen zijn. Verder alles super, er is zelfs internet!
Om de dag in stijl af te sluiten zijn we bij een restaurantje op de hoek wat gaan eten. Zo maakten we kennis met echt Chinees eten, wat heel anders smaakt dan hoe we het in Nederland gewend zijn. Het warenhuis op de hoek zijn we ook nog even binnen gegaan. Opvallend is dat alles zo onleesbaar is. Dat schrift daar valt werkelijk geen chocola van te maken.
Morgen gaan we met de eerste activiteiten beginnen, ik ben benieuwd… maar voor nu straks even lekker van wat nachtrust genieten, want we zijn helemaal kapot.
Geen citytrip is compleet zonder het nachtleven van de stad ervaren te hebben. Daarom gingen we gisterenavond de kroegjes en discotheken van de stad maar eens opzoeken. We lieten ons informeren door onze locale gids Patty, die op de kaart twee straatjes aankruiste waar we dan heen zouden moeten gaan.
Een taxi was weer zo geronseld en we stapten in op weg naar het onbekend vertier! Al vlot kwamen we uit in een straat met vele neon lichten, dat moest de juiste plek zijn. De taxi zette ons af en wij liepen eerst een rondje om ons te orienteren.
Dat viel nog niet mee. We werden door diverse ongure types achtervolgd die ons ’two girl for one price’ aanboden en dat soort moois. Natuurlijk hadden we daar als nuchtere Hollandse jongens geen boodschap aan. Een krachtig ‘bu-jou’ (betekent iets als: hoef ik niet) op zijn tijd deed gelukkig wonderen.
Bij het eerste kroegje waar geen opdringerige mannen voorstonden gingen we maar naar binnen. Er was hier live muziek van het equivalent van de Chinese BZN en Frans Bauer. Met een paar Heineken biertjes achter de kiezen klonk dat best aardig.
Het nadeel van bier is, dat je soms ook naar de WC moet. Dat is in China een lastig iets. De toiletten zijn namelijk over het algemeen zeer slecht. Ranzig, is een beter woord. Een gat in de grond met de uitwerpselen van al je voorgangers erin is normaal. Schoonmaken doen ze zelden. Bij de toeristische plekken was het meestal net iets beter, maar hier moesten we er natuurlijk aan geloven.
Na een paar rondjes gingen we de straat weer wat verder verkennen en we kwamen uit bij een wel zeer dubieuze club. Aangezien dit tevens het laatste tentje in de straat was, gingen we toch maar naar binnen. Het was eigenlijk best wel geinig. We dronken hier nog een paar biertjes en observeerden het publiek wat, en gingen toen per taxi verder naar de volgende straat.
De tweede straat die we bezochten bleek 1 grote discotheek te bevatten. Maar dat was wel een hele stoere! Naast een stadion dat nog werd gebouwd voor de olympische spelen stond een apart gebouw met allemaal vette sportwagens ervoor. Buiten stonden al boxen te blazen en er stonden diverse opgedofte Chinese jongens en meisjes daar, druk bezig met elkaar of hun hyper geavanceerde mobieltjes.
Zonder schroom stapten we naar binnen en we kwamen uit in een grote zaal vol met Chinezen. Hier was werkelijk geen westerling meer te zien! Toch keek niemand raar van ons op, in de wereldstad Beijing hebben ze net als wij alles allang gezien. Aan de bar kon je biertjes bestellen, maar de meesten kochten meteen dure merken Whiskey, per hele fles! Echt absurd.
De prijs van een biertje was overigens hetzelfde als die van een glas whiskey (omgerekend zo’n 4 euro) dus ook ik ging al snel over op wat sterkers, waar Steef lekker zijn Heinekentjes bleef drinken. De muziek binnen was redelijk hip, met veel R&B erbij. We konden daar heel prettig wat uurtjes doorbrengen voordat we helemaal gesloopt ons lieten terugvervoeren naar het hotel.
Beijing Time