Het Plein en de Verboden Stad

Gisteren was al een productief dagje maar vandaag zouden we nog een wereldwonder gaan bekijken: de verboden stad. Net als op de andere dagen werden we al om 6:30 gewekt, dat viel niet mee. De bus bracht ons eerst bij het Plein van de Hemelse Vrede, waar we met onze hoofddeksels, gisteren gekocht, nogal wat bekijks hadden. Overigens kwamen die best van pas, want er woei een gure wind over het plein.

Het plein is enorm groot, zoals alles in China enorm groot blijkt te zijn (behalve de mensen zelf) en het Rode Plein in Moskou past er zes keer in. Ook voor de Chinezen zelf is het plein een touristische attractie. Er liepen dus gigantisch veel toeristen.

Daarnaast was er ook sprake van een groot bataljon beveiligers. Zowel geuniformeerd als undercover. Ze waren te herkennen aan een krant met daarin een walky-talky. Het schijnt zo te zijn dat als je daar onrust veroorzaakt, dat je binnen 30 seconden in het busje zit naar het politiebureau.

Vanaf het plein van de Hemelse Vrede liepen we de Verboden Stad binnen. Daarover was niets teveel gezegd. Echt enorm groot, met pleinen, hallen, straten en huizen voor diverse groepen die iets met de keizer te maken hadden. We leerden veel over de historie door onze gids die ons er graag veel over vertelde.

De paar uur dat we in de verboden stad waren, was eigenlijk niet genoeg om alles te zien. Volgens onze gids had je minimaal een week nodig om het gedeelte dat nu open was voor publiek (een-derde) helemaal te bekijken. Die tijd hadden we niet, maar wat we gezien hebben was zeker de moeite waard.

De groepsexcursie was hiermee ten einde en we hadden verder de middag vrij. Een ideale gelegenheid om iets te bezoeken dat wij graag wilden zien. We hadden gehoord dat er een enorme electronica beurs was met namaak producten, dus dat wilden we weleens gaan bekijken.

We ronselden een taxi en lieten ons afzetten voor het gebouw. De taxi chauffeurs spreken ook geen woord Engels, dus we lieten onze reisleider de bestemming in Chinese tekens op een papiertje zetten.

Het gebouw was helemaal vol met neppe producten. Van (merk)kleding tot electronica. Uiteraard had de laatste categorie onze meeste aandacht. Ipods, Iphones, digitale camera’s en meer van dat moois waren er volop te krijgen. Wel nep, natuurlijk. Maar zo goed nagemaakt dat je bij het zien van het doosje dat echt niet ziet. Pas als de apparaten worden aangezet valt het plagiaat goed op.

We kochten bij een van de standjes een iPod Nano (nieuw model) voor 50 euro. Daarna pakten we weer de taxi terug naar het hotel. De taxi chauffeur zette ons eerst nog bij het verkeerde hotel af, maar in de tweede poging was het gelukkig wel goed.