Helden van het Chinese volk

Na vandaag zijn we officieel helden van het Chinese Volk. Partijvoorzitter Mao bepaalde ooit dat iedereen die de Chinese muur op het hoogste punt had beklommen die titel verdiende. Wij behoren nu tot dat selecte groepje.

Maar alvorens we de Chinese muur gingen beklimmen, hebben we eerst nog een aantal andere dingen gedaan. ’s ochtends bezochten we een koper-emaille fabriek waar ze van die typische Chinese vazen maken. De fabriek had een demonstratie gedeelte waar kleine Chinese vrouwtjes geconcentreerd zaten te werken onder niet al te beste omstandigheden.

Je kon hieraan nog duidelijk zien dat China, hoewel zo modern op vele fronten, toch nog een flinke inhaalslag te maken heeft. De commercie rukt echter op, want om bij de koffie-corner aan het eind van de fabriek te komen moet je wel eerst de hele showroom door. Iets dat we later nog vaker zullen tegenkomen.

Na het bezoek aan de fabriek, deden we de vallei van de dertien Ming graven aan. In deze enorme vallei bezochten we een van de dertien graven. We kregen te horen dat alle graven identiek waren, maar dat elke Ming keizer zijn graf iets kleiner maakte dan zijn voorganger, uit het oogpunt van voorouder vereering. Dat was verder niet echt een probleem, want die graven waren groot zat.

Het graf werd vooraf gegaan aan wat de Heilige Weg wordt genoemd, om de keizer in het hiernamaals te verwelkomen. Op deze weg stonden veel beelden van dieren en mensen. Het is een bizar idee dat die beelden daar al honderden jaren stonden.

Vervolgens gingen we dan eindelijk op weg naar de Grote Muur, wat toch wel het hoogtepunt van de dag moest worden. De muur bleek op niet al te grote afstand van de stad te liggen. Het aanblik toen we aan kwamen was onbeschrijflijk. Zover je kunt kijken kronkelt de muur alle kanten op. Er lijkt nauwelijks een patroon in te zitten.

Er waren twee mogelijkheden om de muur te beklimmen. Een makkelijke kant, waar het erg druk was, en een moeilijkere, stijlere kant, waar het een stuk rustiger was. Die laatste kant zijn we natuurlijk opgegaan! Een goede drie kwartier konden we steeds maar verder blijven lopen over de muur en we hadden een fantastisch uitzicht.

Wat wel irritant was af en toe waren de vele verkopertjes die de muur bevolkten. Zeker in het eerste gedeelte waren er veel. Maar we lieten ons niet verleiden tot het doen van onverantwoorde aankopen en stapten stug door. Helemaal aan het eind van de route was een gedeelte ongerestaureerde muur te zien.

Echt niet te geloven dat die Chinezen dit ooit gebouwd hebben. Dat er zes miljoen arbeiders zijn omgekomen bij de bouw is niet moeilijk te geloven.

Op de terugtocht kochten we een paar souvenirtjes in de winkeltjes aan de voet van de muur, waarbij we onze afdingtechnieken konden oefenen. Wat niet meeviel want Chinezen kunnen echt geen woord Engels! Vervolgens was het tijd voor een heerlijk bakkie koffie in de Coffee Shop aan de voet van de muur. Dat lieten we ons als helden van het Chinese volk natuurlijk wel smaken!

Eenmaal terug in het hotel waren we helemaal uitgeteld. Het bedje sliep toen echt heerlijk, hoe hard deze ook was!