Dag voor vertrek naar China

“The mission continues…”

Onder dit motto stappen Steef en Jer in een nieuw avontuur. Na vorig jaar Java, Indonesië onveilig gemaakt te hebben, is het dit keer de beurt aan de De Volksrepubliek China. Want waar is het beter Chinees halen dan in China zelf? Ik vraag me echter wel af of alle restaurants daar afhaalchinezen zijn. We zullen het snel weten!

Natuurlijk hoort er ook deze keer een blogje bij. We kunnen echter niet met zekerheid garanderen dat we over internet ter plaatse kunnen beschikken. Maar als het mogelijk is zullen we tijdens de reis onze verslagen hier aanvullen.

De bestemming heet deze keer Beijing, vroeger ook wel Peking genaamd. De reis zal o.a. gaan naar de Verboden Stad, de Chinese Muur, Het Zomerpaleis, het Plein van de Hemelse Vrede en de graven van Ming. Tussendoor hopen we een goed Chinees biertje te kunnen drinken en wie weet kunnen we wat aanpappen met de ‘locals’.

Berichten hebben ons bovendien bereikt over zeer dichte smog die zich van de binnenstad van Beijing meester gemaakt moet hebben. Uiteraard is het te hopen dat dit onze reis niet teveel zal verstoren. Ik heb overigens nog wel een idee om de smog in het vervolg te bestrijden. Elke Chinees moet gewoon heel hard blazen in dezelfde richting, dan moet het toch lukken de smog naar Japan de blazen.

Voor de volledigheid hier de exacte bestemming topografisch aangeduid:

Morgen vertrekt het vliegtuig voor wat een lange vlucht zal worden. Om 12:40 uur plaatselijke tijd arriveren we in Beijing! 🙂

Het weer in Beijing

Het actuele weer in China, Beijing. Zo te zien ga ik toch maar een paar truien inpakken… 13 graden celsius is niet wat je noemt korte-broeken weer.

Het tijdsverschil met Nederland is overigens 7 uur. Het is in China zeven uur later dan hier. (aankomst 12:40 betekent dus 5:40 in NL).

Forecast
Satellite
Photos

Your weather just got better.

Aankomst in China

Zaterdagavond laat vertrok ons vliegtuig van China Southern Airlines naar China. Steef en ik hadden meteen de sfeer goed te pakken, want het eerste gesprekje met de Chinese stewardess verliep ongeveer zo:

Ik: Can I have a coke please?
Zij: ???
Ik: Coke, cola, coca cola??
Zij:Puke!?

Uiteindelijk begreep ze gelukkig wel wat ik bedoelde, maar het ging niet van harte.

Onderweg vlogen we over de Gobi woestijn waar we vanuit het vliegtuig een prachtig uitzicht over hadden. Het was ons nu meteen duidelijk waarom Djenghis Khan zo zijn best deed om daar weg te komen en de rest van de wereld is gaan veroveren: er is werkelijk kilometers lang helemaal niets anders te zien dan kale rotsen.

Bij aankomst in China viel ons oog direct op de grote mooie groene letters in de aankomsthal: Starbucks Coffee! Die gelegenheid konden we ons niet laten ontglippen, dus voordat we aansloten bij de groep scoorden we snel even ons bakkie bucks.

Het hotel is prima, met grote ruime kamers. De bedden zijn alleen keihard. Ik weet niet waar ze hun matrassen maken, maar het had net zo goed een spijkerbed kunnen zijn. Verder alles super, er is zelfs internet!

Om de dag in stijl af te sluiten zijn we bij een restaurantje op de hoek wat gaan eten. Zo maakten we kennis met echt Chinees eten, wat heel anders smaakt dan hoe we het in Nederland gewend zijn. Het warenhuis op de hoek zijn we ook nog even binnen gegaan. Opvallend is dat alles zo onleesbaar is. Dat schrift daar valt werkelijk geen chocola van te maken.

Morgen gaan we met de eerste activiteiten beginnen, ik ben benieuwd… maar voor nu straks even lekker van wat nachtrust genieten, want we zijn helemaal kapot.

Kennismaken met Beijing

Na een welverdiende nachtrust, stonden we vanochtend om 07:00 uur op om aan te schuiven bij het ontbijt. Een gecombineerd Chinees / Westers ontbijt wel te verstaan. Van mie tot en met een broodje met aardbeienjam. Erg uitgebreid en lekker!

Om 08.30 stond de bus ons op te wachten om ons mee te nemen naar het oudste gedeelte van Beijing. Hier bezochten we een straat die ook wel de antiekstraat wordt genoemd, omdat hier veel winkeltjes te vinden zijn met antiek, kunst en prullaria. We konden hier niets vinden dat het kopen waard was, uitgezonderd een zeer handige Engelstalige kaart van de stad.

Hierna bezochten we de Trommeltoren in het Noorden van Beijing. Deze toren werd in vroeger tijden gebruikt om de tijd aan te geven. Nog altijd wordt hier om de twee uur getrommeld op 24 enorme trommels.

Omdat de toren vrij hoog is en er een lekker zonnetje scheen konden we hier optimaal genieten van een mooi uitzicht over de stad.

Aan de voet van de toren konden we zowaar een kopje koffie bestellen in diverse varianten. We weten nu uit eigen ervaring dat ook Chinezen een heerlijk bakkie cappuccino kunnen zetten!

’s Middags besloten we naar de beroemde Beijing Zoo dierentuin te gaan. Hier leven diverse panda’s, niet al te ver van hun natuurlijke leefomgeving. We legden de afstand per taxi af, waarbij we ons lot verbonden aan een taxichauffeur die niet één woord Engels sprak, hopende dat hij uit het briefje met Chinese krabbels dat we van onze reisleider hadden gekregen onze bestemming kon ontcijferen.

Dit lukte gelukkig en we werden keurig voor de dierentuin afgezet. De Beijing Zoo is ruim opgezet evenals de hele stad Beijing. Er is een enorme hoeveelheid dieren aanwezig. Wij kwamen echter speciaal voor de panda’s die we na enig zoeken wisten te vinden.

Alleen erg bewegelijk waren ze vandaag niet!

We struinden verder door deze gigantische dierentuin en liepen door het immense aquarium vol met mooie exotische vissen en natuurlijk ook haaien.

In de dierentuin was het mogelijk een typisch westerse lunch te nuttigen: hamburger, patatje en cola. Wel zo veilig, want we hadden onze reisleider niet bij ons en van het Chinese eten weet je zelden wat het is.

Tot besluit bekeken we nog een dolfijnenshow die weinig voor die in Harderwijk onderdeed.

Het was de bedoeling dat een taxi ons weer terug naar het hotel zou brengen. De brave taxichauffeur konden we echter niet duidelijk maken wat het adres van ons hotel was. Een telefoontje naar het hotel door de beste man bracht gelukkig uitkomst. Hij vervoerde ons vervolgens moeiteloos voor twee euro vijftig naar de andere kant van de stad.

Aangekomen in onze hotelkamer hadden we even de tijd om bij te komen. De kamer was ijzig koud want in communistisch China heeft de regering bepaald dat de verwarming pas aan mag na 15 november. Het interesseert ze niets dat het dan al erg koud kan zijn. Maar erg lang hadden we toch niet om op adem te komen, want we zouden die avond nog een acrobatische voorstelling te zien krijgen.

De show die we voorgeschoteld kregen was werkelijk heel bijzonder. We leerden dat de acrobaten al op veel te jonge leeftijd worden gerekruteerd, omdat ze dan nog lening genoeg zijn om de ongelooflijke toeren uit te halen die we te zien kregen. In Nederland is zoiets ondenkbaar maar in China houden ze er andere regels op na.

Helden van het Chinese volk

Na vandaag zijn we officieel helden van het Chinese Volk. Partijvoorzitter Mao bepaalde ooit dat iedereen die de Chinese muur op het hoogste punt had beklommen die titel verdiende. Wij behoren nu tot dat selecte groepje.

Maar alvorens we de Chinese muur gingen beklimmen, hebben we eerst nog een aantal andere dingen gedaan. ’s ochtends bezochten we een koper-emaille fabriek waar ze van die typische Chinese vazen maken. De fabriek had een demonstratie gedeelte waar kleine Chinese vrouwtjes geconcentreerd zaten te werken onder niet al te beste omstandigheden.

Je kon hieraan nog duidelijk zien dat China, hoewel zo modern op vele fronten, toch nog een flinke inhaalslag te maken heeft. De commercie rukt echter op, want om bij de koffie-corner aan het eind van de fabriek te komen moet je wel eerst de hele showroom door. Iets dat we later nog vaker zullen tegenkomen.

Na het bezoek aan de fabriek, deden we de vallei van de dertien Ming graven aan. In deze enorme vallei bezochten we een van de dertien graven. We kregen te horen dat alle graven identiek waren, maar dat elke Ming keizer zijn graf iets kleiner maakte dan zijn voorganger, uit het oogpunt van voorouder vereering. Dat was verder niet echt een probleem, want die graven waren groot zat.

Het graf werd vooraf gegaan aan wat de Heilige Weg wordt genoemd, om de keizer in het hiernamaals te verwelkomen. Op deze weg stonden veel beelden van dieren en mensen. Het is een bizar idee dat die beelden daar al honderden jaren stonden.

Vervolgens gingen we dan eindelijk op weg naar de Grote Muur, wat toch wel het hoogtepunt van de dag moest worden. De muur bleek op niet al te grote afstand van de stad te liggen. Het aanblik toen we aan kwamen was onbeschrijflijk. Zover je kunt kijken kronkelt de muur alle kanten op. Er lijkt nauwelijks een patroon in te zitten.

Er waren twee mogelijkheden om de muur te beklimmen. Een makkelijke kant, waar het erg druk was, en een moeilijkere, stijlere kant, waar het een stuk rustiger was. Die laatste kant zijn we natuurlijk opgegaan! Een goede drie kwartier konden we steeds maar verder blijven lopen over de muur en we hadden een fantastisch uitzicht.

Wat wel irritant was af en toe waren de vele verkopertjes die de muur bevolkten. Zeker in het eerste gedeelte waren er veel. Maar we lieten ons niet verleiden tot het doen van onverantwoorde aankopen en stapten stug door. Helemaal aan het eind van de route was een gedeelte ongerestaureerde muur te zien.

Echt niet te geloven dat die Chinezen dit ooit gebouwd hebben. Dat er zes miljoen arbeiders zijn omgekomen bij de bouw is niet moeilijk te geloven.

Op de terugtocht kochten we een paar souvenirtjes in de winkeltjes aan de voet van de muur, waarbij we onze afdingtechnieken konden oefenen. Wat niet meeviel want Chinezen kunnen echt geen woord Engels! Vervolgens was het tijd voor een heerlijk bakkie koffie in de Coffee Shop aan de voet van de muur. Dat lieten we ons als helden van het Chinese volk natuurlijk wel smaken!

Eenmaal terug in het hotel waren we helemaal uitgeteld. Het bedje sliep toen echt heerlijk, hoe hard deze ook was!

Het Plein en de Verboden Stad

Gisteren was al een productief dagje maar vandaag zouden we nog een wereldwonder gaan bekijken: de verboden stad. Net als op de andere dagen werden we al om 6:30 gewekt, dat viel niet mee. De bus bracht ons eerst bij het Plein van de Hemelse Vrede, waar we met onze hoofddeksels, gisteren gekocht, nogal wat bekijks hadden. Overigens kwamen die best van pas, want er woei een gure wind over het plein.

Het plein is enorm groot, zoals alles in China enorm groot blijkt te zijn (behalve de mensen zelf) en het Rode Plein in Moskou past er zes keer in. Ook voor de Chinezen zelf is het plein een touristische attractie. Er liepen dus gigantisch veel toeristen.

Daarnaast was er ook sprake van een groot bataljon beveiligers. Zowel geuniformeerd als undercover. Ze waren te herkennen aan een krant met daarin een walky-talky. Het schijnt zo te zijn dat als je daar onrust veroorzaakt, dat je binnen 30 seconden in het busje zit naar het politiebureau.

Vanaf het plein van de Hemelse Vrede liepen we de Verboden Stad binnen. Daarover was niets teveel gezegd. Echt enorm groot, met pleinen, hallen, straten en huizen voor diverse groepen die iets met de keizer te maken hadden. We leerden veel over de historie door onze gids die ons er graag veel over vertelde.

De paar uur dat we in de verboden stad waren, was eigenlijk niet genoeg om alles te zien. Volgens onze gids had je minimaal een week nodig om het gedeelte dat nu open was voor publiek (een-derde) helemaal te bekijken. Die tijd hadden we niet, maar wat we gezien hebben was zeker de moeite waard.

De groepsexcursie was hiermee ten einde en we hadden verder de middag vrij. Een ideale gelegenheid om iets te bezoeken dat wij graag wilden zien. We hadden gehoord dat er een enorme electronica beurs was met namaak producten, dus dat wilden we weleens gaan bekijken.

We ronselden een taxi en lieten ons afzetten voor het gebouw. De taxi chauffeurs spreken ook geen woord Engels, dus we lieten onze reisleider de bestemming in Chinese tekens op een papiertje zetten.

Het gebouw was helemaal vol met neppe producten. Van (merk)kleding tot electronica. Uiteraard had de laatste categorie onze meeste aandacht. Ipods, Iphones, digitale camera’s en meer van dat moois waren er volop te krijgen. Wel nep, natuurlijk. Maar zo goed nagemaakt dat je bij het zien van het doosje dat echt niet ziet. Pas als de apparaten worden aangezet valt het plagiaat goed op.

We kochten bij een van de standjes een iPod Nano (nieuw model) voor 50 euro. Daarna pakten we weer de taxi terug naar het hotel. De taxi chauffeur zette ons eerst nog bij het verkeerde hotel af, maar in de tweede poging was het gelukkig wel goed.

Lama Tempel & Tempel van de Hemel

Vermoeiend als de dag gister was ging vanochtend het wekkertje iets later. Ditmaal 07.15!! Hallo…we hebben vakantie! Maar opnieuw een dag met bewonderingswaardige bezichtingen. Als eerste naar de Lama Tempel. Nog geen 15 min rijden met de bus in de file dus ik schat het op een kilometer of 2 van ons hotel.

Interessant was het zeker aangezien hier ook echt nog monikken rond liepen. Het idee qua opbouw was bijna hetzelfde als de Verboden Stad alleen dan wat kleiner uitgevoerd. Hier konden we dan ook weer lekker rondneuzen en mooie plaatjes schieten. Helaas mochten we dit binnen echter niet doen. Daar werden we dan ook strict door de monniken op gecontroleerd!
Maar zo Listig als Jer is heeft hij toch nog onopgemerkt wat foto’s kunnen maken. Het meest imposante van de hele tempel kwam als laatst. Een uit een boom gesneden budda beeld van 26 meter hoog en 8 meter breed! Daarmee ook gelijk de grootste ter wereld!

Op weg naar de volgende stop het parel atelier gingen we eerst nog even lunchen bij een ‘volgens de reisleider’ moslim restaurant. Echter konden we niet echt iets moslims ontdekken aan het eten of de uitsraling van het restaurant. In ieder geval maakte het ons niet uit! Het Chinese eten was weer heerlijk en we hebben weer wat nieuwe gerechtjes kunnen nuttigen.

Aangekomen bij het parel atelier kregen we eerst nog wat uitleg over hoe een parel wordt gemaakt. Erg leuk om te horen vooral hoe de chinese listige truckjes uithalen om ze na te maken! Hier waren uiteraard alleen echte parels te krijgen natuurlijk. Na een beetje in de shop te hebben rondgesnuffelt nog even een heerlijk bakje koffie gedronken daar. Koffie, daar krijgen deze helden van het volk geen genoeg van natuurlijk!!

Als laatst hebben we naar de Hemelse Tempel bezocht. Het was gelukkig al wat warmer geworden want het was een ijkoude ochtend geweest. Voor iedereen die ooit nog is in oktober naar Beijing gaat: NEEM EEN WINTERJAS MEE!!! BRRRR!!
Met de heerlijke zon in de rug passeerden we met intressante uitleg van de reisleider alllerlei kamers/tempels waar verschillende soorten rituelen zich vroeger voordeden. Ook hier weer erg indrukwekkend hoe alles zo uitgestrekt het is opgebouwd. Genoeg voedsel voor onze camera’s!!

We lieten ons natuurlijk nog even graag vastleggen op deze bijzondere plek, die voor Chinezen als het centrum van de aarde werd beschouwd. Het schijnt met gunstige aardstralen te maken te hebben.

De dagen gaan snel en we krijgen in een korte tijd mooie dingen voorgeschoteld! Een hoop cultuur opgesnoven in zo’n korte tijd heb ik nog nooit eerder gedaan.. dus daarom gaan we vanavond is even lekker naar de kroeg en lekker wat biertjes achterover kegelen!
Hoe dat afloopt horen jullie morgen.

Nachtleven van Beijing

Geen citytrip is compleet zonder het nachtleven van de stad ervaren te hebben. Daarom gingen we gisterenavond de kroegjes en discotheken van de stad maar eens opzoeken. We lieten ons informeren door onze locale gids Patty, die op de kaart twee straatjes aankruiste waar we dan heen zouden moeten gaan.

Een taxi was weer zo geronseld en we stapten in op weg naar het onbekend vertier! Al vlot kwamen we uit in een straat met vele neon lichten, dat moest de juiste plek zijn. De taxi zette ons af en wij liepen eerst een rondje om ons te orienteren.

Dat viel nog niet mee. We werden door diverse ongure types achtervolgd die ons ’two girl for one price’ aanboden en dat soort moois. Natuurlijk hadden we daar als nuchtere Hollandse jongens geen boodschap aan. Een krachtig ‘bu-jou’ (betekent iets als: hoef ik niet) op zijn tijd deed gelukkig wonderen.

Bij het eerste kroegje waar geen opdringerige mannen voorstonden gingen we maar naar binnen. Er was hier live muziek van het equivalent van de Chinese BZN en Frans Bauer. Met een paar Heineken biertjes achter de kiezen klonk dat best aardig.

Het nadeel van bier is, dat je soms ook naar de WC moet. Dat is in China een lastig iets. De toiletten zijn namelijk over het algemeen zeer slecht. Ranzig, is een beter woord. Een gat in de grond met de uitwerpselen van al je voorgangers erin is normaal. Schoonmaken doen ze zelden. Bij de toeristische plekken was het meestal net iets beter, maar hier moesten we er natuurlijk aan geloven.

Na een paar rondjes gingen we de straat weer wat verder verkennen en we kwamen uit bij een wel zeer dubieuze club. Aangezien dit tevens het laatste tentje in de straat was, gingen we toch maar naar binnen. Het was eigenlijk best wel geinig. We dronken hier nog een paar biertjes en observeerden het publiek wat, en gingen toen per taxi verder naar de volgende straat.

De tweede straat die we bezochten bleek 1 grote discotheek te bevatten. Maar dat was wel een hele stoere! Naast een stadion dat nog werd gebouwd voor de olympische spelen stond een apart gebouw met allemaal vette sportwagens ervoor. Buiten stonden al boxen te blazen en er stonden diverse opgedofte Chinese jongens en meisjes daar, druk bezig met elkaar of hun hyper geavanceerde mobieltjes.

Zonder schroom stapten we naar binnen en we kwamen uit in een grote zaal vol met Chinezen. Hier was werkelijk geen westerling meer te zien! Toch keek niemand raar van ons op, in de wereldstad Beijing hebben ze net als wij alles allang gezien. Aan de bar kon je biertjes bestellen, maar de meesten kochten meteen dure merken Whiskey, per hele fles! Echt absurd.

De prijs van een biertje was overigens hetzelfde als die van een glas whiskey (omgerekend zo’n 4 euro) dus ook ik ging al snel over op wat sterkers, waar Steef lekker zijn Heinekentjes bleef drinken. De muziek binnen was redelijk hip, met veel R&B erbij. We konden daar heel prettig wat uurtjes doorbrengen voordat we helemaal gesloopt ons lieten terugvervoeren naar het hotel.

Zomerpaleis en Zijdewinkel

De ochtend was echt een drama deze ochtend. Na het stappen van de vorige dag weer om 6:30 uur gewekt worden daar ga je kapot aan en dat gingen we dus ook. Toch beten we ons hier doorheen, want we wilden alles gezien hebben wat er te zien was en we wilden ons natuurlijk ook niet laten kennen!

De eerste stop vandaag betrof het Zomerpaleis. De paleis ligt 15 km vanaf het centrum van Beijing. Het is, net als zoveel andere bezienswaardigheden, een enorm complex. Met drie gigantische meren, die met de hand zijn gegraven door 10.000 arbeiders (bizar!), een aantal bergen en gebouwen.

Op weg ernaar toe reden we nog langs diverse Olympische bouwsels, zoals ook het Olympisch Stadion. Daar zit geen dak op. Ze zijn echter niet bang dat het gaat regenen, want als het er de dag voor de opening een beetje dreigend uitziet schieten ze een raket met chemicalien de lucht in om de regen eerder te laten vallen, zodat het de volgende dag droog is. Zo doen de Chinezen dat.

De gids wist ons veel te vertellen over het Zomerpaleis en haar historie. Dit bleek in de nadagen van het Keizerschap van China een erg belangrijke plaats te zijn geweest, waar de keizer meer vertoefde dan in de Verboden Stad. De meren en de vele gebouwen gaven weer een werkelijk schitterend uitzicht dat zeer de moeite waard was. We waren dus blij dat we ’s ochtends toch de moed konden opbrengen om dit te gaan bekijken!

Wat overigens ook erg apart is aan China, is dat alle Chinezen continu op de grond rochelen. Dit doen ze met veel lawaai en het is uitermate ranzig. Het schijnt dat de regering hier wel iets aan wil doen door ze op te voeden met een soort Postbus 51 spotjes, zeker met het oog op de komst van de Olympische Spelen, maar de meeste Chinezen trekken zich daar niets van aan. Het is zeer smerig dat is wel zeker.

We zagen bij het Zomerpaleis ook iets beter dat er smog was. Dat werd duidelijk omdat de hemel daar normaal gesproken helder hoort te zijn en nu een grijze kleur had. In de stad hadden we daar gelukkig weinig last van door de weersomstandigheden. De gids verwachtte zelfs dat tijdens de Olympische Spelen wellicht een paar sporters bij 45 graden en de smog weleens het loodje zouden kunnen leggen.

Na het Zomerpaleis reden we door naar een winkel waar het maken van Zijde werd gedemonstreerd, wat heel interessant was. Er blijken enorme hoeveelheden rupsen nodig te zijn op 1 zijde deken te maken. We konden ook door een showroom lopen waar 100 procent zijde artikelen te koop waren. Aangezien we daar niet echt kijk op hadden, zijn we na even geinteresseerd rondgelopen te hebben, maar doorgelopen naar het einde waar we een drankje konden nuttigen.

Na dit tripje hadden we de excursies voor deze vakantie gehad. De vrije middag hebben we besteed om een beetje bij te slapen. Best wel zonde, maar we konden bijna niet meer lopen! Vanavond gaan we lekker Peking Eend eten. Ben benieuwd hoe dat smaakt…

Peking Eend

Geen bezoekje aan Beijing is natuurlijk compleet zonder de vermaarde Peking Eend een keer gegeten te hebben.

Je kunt Peking Eend op twee manieren eten. Bij de eerste variant eet men letterlijk de hele eend met veren, snavel en al op, waarbij dus alles van de eend in gerechten wordt verwerkt. De tweede manier is een groot gerecht, met het beste van de eend (dus het vlees en het vel) als hoogtepunt. Die laatste optie sprak ons het meeste aan.

Het restaurant waar we gingen eten, had een grote stenen eend op het dak staan, dus dat moest goed zijn. Binnen zag het er luxe uit en alles wees erop dat we een feestmaal toegediend zouden krijgen. Geheel volgens gebruik werd de eend voor onze neus klaargemaakt.

Tezamen met de vele bijgerechten en de speciale manieren om de eend te eten, was het een hele belevenis en erg lekker. Mijn favoriete manier om van dit gerecht te genieten, was een dun pannenkoekje van deeg te pakken, daarin een stukje eend te doen en dit te dopen in zoetzure saus, gecombineerd met wat lenteuitjes. Dit alles zou je officieel met stokjes moeten kunnen doen, maar dat is voor de gevorderde stokjes gebruiker.

Na de heerlijke Peking Eend stond er nog een apart dessert op de menu-kaart. Uiteraard de bekende eendensoep, maar ook een plaatselijke delicatesse waar ik nog nooit eerder van had gehoord, namelijk gefrituurde melk. Je leest het goed: gefrituurde MELK! Hoe wanhopig moet je zijn als je een pak melk in de frituurpan leeggooit? Niet verrassend smaakte het ook naar… gefrituurde melk. Niet lekker dus. Maar wel erg apart!

Na deze heerlijke culinaire ervaring kan ik aan iedereen aanraden een keer de Peking Eend te gaan eten als je in Beijing bent. Zorg er wel voor dat je de juiste variant neemt. De verhalen van mensen die eend of kip bestelden en vervolgens het hele dier plukklaar met snavel en al op hun bord kregen zijn legio. Deze eend was echter niet te versmaden. Tip van Jer en Steef!

Beijing Metro

De dag van vertrek was alweer aangebroken, wat gaat zo’n vakantie toch snel als je het naar je zin hebt! We zouden vandaag al ’s middags moeten vertrekken, maar om toch nog wat aan onze dag te hebben besloten we vroeg op te staan. Om 6:30 uur stonden we naast ons bed, fristen ons op en haastten ons naar de ontbijtzaal. We hadden namelijk het plan opgevat om de nieuwe Noord-Zuidlijn van de metro in Beijing eens te gaan bekijken.

De hoofdqueeste die we voor onszelf hadden gesteld was naast het gebruiken van de metro ook het zoeken van een Starbucks om een lekker Bakkie Beijing te kunnen nuttigen. Aangezien we maar een paar uur de tijd hadden om dit te doen, was het de vraag of het ons zou lukken.

De metrolijn was net aangelegd en pas een maand operationeel. Het betreft een hypermoderne metro, met glazen deuren voor de perrons en alles in de stations was superclean. De tegels glommen je tegemoet. Een kaartje voor de metro was 2 yuan, oftewel 20 eurocent. Geen geld! De metro doet er 3 minuten over om van het ene naar het andere station te gaan. Dat gaat behoorlijk rap kan ik je vertellen!

Aangezien ik ook met de metro’s van Londen, Parijs, Amsterdam en Rotterdam gereisd heb kan ik wel een vergelijking maken. Deze metro is duidelijk de snelste, schoonste, goedkoopste en modernste. Alleen jammer dat er nog zo weinig perrons zijn. Voordeel was wel dat het niet moeilijk was om de kaart te begrijpen.

De metro’s waren redelijk vol zo rond dit vroege uur. Toch zouden de Chinezen de metro vaker kunnen gebruiken, maar dat doen ze niet. De reden hiervan is dat de auto voor de Chinezen een status-symbool is. Ze willen allemaal een zo duur mogelijk geïmporteerde auto hebben, die liefst groter moet zijn dan die van de buurman. En als je een auto hebt, moet je er ook in rijden. Ze verkiezen het dus zes uur in de file te staan naar hun werk per dag (3 uur heen, 3 uur terug) boven de schone, snelle en gemakkelijke metro. Het zijn af en toe rare vogels die Chinezen.

Maar dan wat betreft onze queeste: de Starbucks hebben we gevonden. Na een aantal stations aangedaan te hebben kwamen we bij een gigantische shopping mall zomaar ergens midden in de stad. Hier bleek ook een Starbucks te zitten. Mission Accomplished dus voor Stallie en Jerriaan! Na een heerlijk Bakkie Bucks pakten we de metro weer terug naar het hotel om de koffers te gaan pakken.

Byebye Beijing

De terugreis is altijd het vervelendste gedeelte van een vakantie, maar het moet toch gebeuren en dan moet je er maar het beste van maken, was onze gedachte. Op de Beijing luchthaven kochten we daarom nog wat leuke tax-free goodies, waaronder een Glenfiddich whiskey 21 jaar oud en natuurlijk twee sloffen sigaretten (tientje per slof!). Verder wisten we ook nog een klein souvenirtje te scoren.

De terugvlucht duurde 10,5 uur, een uurtje langer dan de heenreis. Ook deze keer vlogen we weer over Siberië en Mongolië heen. Eenmaal terug in Nederland komt het besef dat de vakantie dan toch echt voorbij is. We hebben zoveel gedaan de afgelopen acht dagen, dat we zelf ook de weblog nog maar een keer na moeten lezen, want het ging zo snel! Zoveel gedaan in zo’n korte tijd, het is eigenlijk niet normaal.

We gingen in deze vakantie op verschillende manieren kapot: kapot van de drank, kapot van het klimmen (Chinese muur), kapot van het vroege opstaan, kapot van de vele excursies achter elkaar en kapot van de kou en van het eten ook nog. Zes keer kapot in acht dagen! Toch was dit een ideale reis om nooit te vergeten, misschien wel juist daardoor! Veel hoogtepunten en alles was zo indrukwekkend en mooi.

(Hotel bij vertrek)

Hiermee komt tevens een einde aan het schrijven van deze weblog, wat we natuurlijk met heel veel plezier gedaan hebben. Onze PC in het hotel was overigens Chinees, dus gemakkelijk was het schrijven niet echt! Er volgt nog een DVD met de filmbeelden die Steef heeft gemaakt tijdens de trip.

We hopen dat jullie genoten hebben (wij in ieder geval wel). MIHAO!

Jer & Steef

Filmpjes van de reis

Steef heeft gedurende onze reis naar Beijing ruim twee uur aan filmbeelden opgenomen. Met dit ruwe materiaal heb ik een filmpje gemaakt van ongeveer 2 minuten, met alle hoogtepunten van de reis.

Bekijk ook de volgende spannende trailer die een korte impressie geeft van onze belevenissen in de hoofdstad van China!